Blog ten, prowadzony w 2015 roku, nie jest już aktualizowany. Był poświęcony historii i teraźniejszości obszaru dzisiejszego Osiedla Krzyżowniki-Smochowice w Poznaniu. Autor gromadził i publikował materiały dotyczące wydarzeń, które miały miejsce na tym terenie od czasów średniowiecza – od 1388 r., gdy nazwa należącej do rycerzy maltańskich (joannitów) wsi Krzyżowniki po raz pierwszy została odnotowana w źródłach pisanych – aż po aktualne wydarzenia na Smochowicach. Czytelnik znajdzie tu również wyjaśnienie pochodzenia oraz znaczenia obu tych nazw.

niedziela, 1 lutego 2015

Wczesnohistoryczna osada w poznańskich Krzyżownikach

30 marca 1937 r. dr Aleksandra Karpińska, pracownik Muzeum Prahistorycznego w Poznaniu, przeprowadziła w Krzyżownikach, na terenie sadu należącego do gospodarza Stanisława Jaskuły, badanie archeologiczne, podczas którego stwierdziła obecność w tym miejscu średniowiecznej osady. W archiwach poznańskiego Muzeum Archeologicznego zachowała się następująca sporządzona przez nią notatka (patrz: zdjęcie): 

Notatka dr A. Karpińskiej
(kliknij, aby powiększyć)
„Krzyżowniki, stan. II

D. 25-go marca 1937 zawiadomił nas p. Stan. Jaskuła, gospodarz z Krzyżownik, że w nowo założonym sadzie jego natrafiono przy kopaniu dołów pod drzewa na kamienie i na skorupy. Badania [wyraz nieczytelny] nastąpiły d. 30 marca 1937. Stwierdziłam na miejscu, że znajdowała się tu duża osada średniowieczna i młodsza, kopanie próbne wykazało fundamenty z kilku warstw kamieni, poniżej znalazły się skorupy wczesnohist., czarna przepalona ziemia w głębokości 60 cm. Należałoby całą tę przestrzeń splanować w kierunku poziomym, wystąpiłyby wtedy zarysy starszych i młodszych chat wzgl. osad. – Skorupy leżą na całej przestrzeni sadu, zebrałam tylko niewielką ilość z południowo wschodniej i połudn. części sadu. [podpis]”

A. Karpińska uzyskała tytuł doktorski w 1925 r., a jej praca zatytułowana Kurhany z okresu rzymskiego w Polsce ze szczególnem uwzględnieniem typu siedlemińskiego była pierwszą napisaną pod kierunkiem prof. Józefa Kostrzewskiego, wybitnego archeologa i mieszkańca okolic opisywanych w tym blogu. Dr Karpińska do II wojny światowej była asystentką prof. Kostrzewskiego i pracownikiem naukowym Muzeum Prahistorycznego w Poznaniu (w 1949 r. nastąpiła zmiana  nazwy tej instytucji na obecną: Muzeum Archeologiczne). Podczas okupacji aresztowana przez niemiecką tajną policję i uwięziona w katowniach Fortu VII; 25 kwietnia 1940 r. przewieziona do kobiecego obozu koncentracyjnego w Ravensbrück w Brandenburgii. Jej dalszy los pozostaje nieznany.

(Źródła: Muzeum Archeologiczne w Poznaniu, „Lustracja terenowa A. Karpińskiej w miejscu odkrycia osady średniowiecznej na terenie Krzyżownik (stan. 2)” w zespole: Dokumentacja wykopalisk archeologicznych w Poznaniu i okolicach 1892–1937 (CYRYL Cyfrowe Repozytorium Lokalne Poznań, [CYRYL_2_0_28_0002]); Wykaz imienny Polek więźniarek politycznych obozu Ravensbrück opracowany przez Janusza Stankiewicza na podst.: Kiedrzyńska W., Ravensbrück, Warszawa 1965; Kostrzewski J., Z dziejów mego życia, Poznań 1970).